اولین باران پاییزی

امروز یکشنبه 16 آبان 

تا دیروز پاییز هنوز بارانش را رو نکروه بود و چشمانم به اسمان بود و دلم گره خورده بود به دعا " خدایا فرجی کن " 

برخلاف همیشه این بار دعایم زود به فرج رسید و امروز اولین باران پاییزی بارید، غصه هایم را با خود برد و حال دلم را خوب کرد. باران برای من فقط باران نیست صدای هر قطره اش مرا به فکر فرو میبرد ، داشته هایم را یادآوری میکند و احوال دلم را دگرگون می سازد و مرا  وادار میکند به عرض سپاس. 

خداروسپاس 

خدارو سپاس

خدارو سپاس که من مادری دارم که به حد بینهایت ساده دل است و حضورش باعث آرامش دل و تسکین روح و روانم میشود، خدای را سپاس بخاطر حضور پدرم که روحیه اش بی نظیر است و سخنانش پر بار...

خدای راسپاس بخاطر وجود خودم که زنده ام و دلی دارم که اگه چه گاهی میگیرد و میگرید ولی هرگز نمیگریاند.

چطور میتوان بی اعتنا بود به این همه ابراز لطف...

،این روزها تمام جملات ،تمام عبارات و واژه هایم خلاصه شده در یک کلام "نمیدانم"  تنها چیزی گه میدانم سپردن همه چیز به کسی است که همه کارها در حیطه ی فرمان اوست.

این روزها کتاب میخوانم و گاهی شعر و گاهی دلم لک میزد برای ساز زدن که از من بر نمی آید...

سیب گاز میزم و فکر میکنم ، گوش میسپارم به صدای شرشر باران و من دوباره سر کیف میشوم. نگاه میکنم به آینه و آواز میخوانم و معصومانه لبخند میزنم به غر غر های مادرانه که معتقد است همسفر من هنوز به دنیا نیامده است.

فردا دوشنبه است و این حال مرا خوش تر میکند، با خود میگویم صبور باش صبور باش صبور.... آرام ندایی از دلم بلند میشود و میگوید صبورم امروز حالم خوب است، امان غر زدن را از دلم میگیرم سریع در جواب دلم میگویم نگو صبورم ،صبور کسی است که غر نمیزند،گله نمیکند، صبر میکند، امید دارد که میشود، باور دارد نشدنی وجود ندارد...

صبور میخندد و شاکر است،صبور منتظر و کوشاست

به دلم میگویم تلاش کن صبور باشی اصلا سخت نیس،وقتی که عشقی در وجودت بدرخشد سختی معنایی ندارد ، با اولین باران پاییزی به دلم یادآوری میکنم دوباره عاشق شود، عاشق پدر، مادر، باران، خاک، زمین و گاهی دوستانی به سادگی باران...

همین و دیگر هیچ.....